Στην καθημερινή μας ζωή συνεχώς ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας και αυτό ονομάζεται.......
βλεφαροσπασμός και προκαλείται από μία ανωμαλία στο νευρικό σύστημα.
Πώς γίνεται να ανοιγοκλείνουμε αυτόματα τα μάτια μας περίπου 10 με 15 φορές το λεπτό, χωρίς να παρατηρούμε καμία αλλαγή σε αυτά που βλέπουμε; Φως στο μυστήριο έρχεται να ρίξει έρευνα Βρετανών επιστημόνων από το University College του Λονδίνου, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Current Βiology, σύμφωνα με την οποία ο εγκέφαλος απενεργοποιεί τμήματα του οπτικού συστήματος, κάθε φορά που ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρά μας.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, που κατέγραψαν τις επιδράσεις του βλεφαρίσματος στον εγκέφαλο με τη χρήση ειδικής συσκευής, ένα ζωτικό τμήμα του εγκεφάλου απενεργοποιείται και δεν μπορεί να εντοπίσει το σκοτάδι που στιγμιαία δημιουργείται πίσω από τα κλειστά βλέφαρα.
Μάλιστα, αυτό ισχύει ακόμα και όταν το φως καταφέρνει να εισχωρήσει στους οφθαλμούς, ενώ οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από αυτά τα «μπλακ άουτ». «Σπάνια συνειδητοποιούμε τα βλεφαρίσματά μας, ακόμα και όταν προκαλούν μείωση της εισερχόμενης ποσότητας φωτός στα μάτια και αυτό μας δίνει μια αδιάκοπη εικόνα του κόσμου», επισήμανε η επικεφαλής των ερευνητών, δρ Νταβίνα Μπρίστοου.
Το βλεφάρισμα διαρκεί από 100 έως 150 χιλιοστά του δευτερολέπτου και έχει ως στόχο του να ενυδατωθούν και να οξυγονωθούν οι κερατοειδείς χιτώνες.
Κατά τη διάρκεια του βλεφαρίσματος, δεν υπάρχει εισαγωγή δεδομένων και φωτός στα μάτια, όμως, δεν αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι σκοτεινά εκείνη τη στιγμή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ειδική συσκευή, κατασκευασμένη από ίνα οπτικού καλωδίου. Η συσκευή τοποθετήθηκε στο στόμα εθελοντών που φορούσαν φωτοαπορροφητικά γυαλιά και ήταν ξαπλωμένοι σε μαγνητικό τομογράφο, ο οποίοςΚκατέγραφε την εγκεφαλική δραστηριότητα.
Η οπτική ίνα φώτιζε τους βολβούς των ματιών μέσω του ουρανίσκου, χρησιμοποιώντας μια ισχυρή δέσμη φωτός που έκανε το κρανίο να παίρνει ερυθρό χρώμα. Πρακτικά, αυτό εξασφάλιζε τη συνεχή ροή φωτός στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, ακόμα και όταν οι συμμετέχοντες στην έρευνα ανοιγόκλειναν τα μάτια τους.
Όπως διαπιστώθηκε, το βλεφάρισμα κατέστειλε τη δραστηριότητα σε ένα τμήμα του οπτικού φλοιού του εγκεφάλου, με το όνομα V3 (χειρίζεται τα οπτικά μηνύματα που στέλνουν τα μάτια), καθώς και σε άλλες περιοχές εγκέφαλου, γνωστές ως παρειακή και προμετωπιαία περιοχή (δραστηριοποιούνται όταν τα άτομα έχουν συνείδηση οπτικών γεγονότων ή αντικειμένων).
Σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνητών, η παροδική καταστολή των εγκεφαλικών περιοχών μπορεί να είναι ένας νευρικός μηχανισμός, που αποσκοπεί στο να μην συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος το κλείσιμο του ματιού και το σκοτείνιασμα του εξωτερικού κόσμου. Παράλληλα, η δρ ΜπρίστοουΚέδωσε «τροφή» για περαιτέρω μελέτες, υποστηρίζοντας ότι κάποιες περιοχές του εγκεφάλου απενεργοποιούνται εξίσου όταν γαργαλάμε τον εαυτό μας, αλλά όχι όταν μας γαργαλάει κάποιος άλλος.
Πώς γίνεται να ανοιγοκλείνουμε αυτόματα τα μάτια μας περίπου 10 με 15 φορές το λεπτό, χωρίς να παρατηρούμε...καμία αλλαγή σε αυτά που βλέπουμε; Φως στο μυστήριο έρχεται να ρίξει έρευνα Βρετανών επιστημόνων από το University College του Λονδίνου, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Current Βiology, σύμφωνα με την οποία ο εγκέφαλος απενεργοποιεί τμήματα του οπτικού συστήματος, κάθε φορά που ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρά μας.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, που κατέγραψαν τις επιδράσεις του βλεφαρίσματος στον εγκέφαλο με τη χρήση ειδικής συσκευής, ένα ζωτικό τμήμα του εγκεφάλου απενεργοποιείται και δεν μπορεί να εντοπίσει το σκοτάδι που στιγμιαία δημιουργείται πίσω από τα κλειστά βλέφαρα.
Μάλιστα, αυτό ισχύει ακόμα και όταν το φως καταφέρνει να εισχωρήσει στους οφθαλμούς, ενώ οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από αυτά τα «μπλακ άουτ». «Σπάνια συνειδητοποιούμε τα βλεφαρίσματά μας, ακόμα και όταν προκαλούν μείωση της εισερχόμενης ποσότητας φωτός στα μάτια και αυτό μας δίνει μια αδιάκοπη εικόνα του κόσμου», επισήμανε η επικεφαλής των ερευνητών, δρ Νταβίνα Μπρίστοου.
Το βλεφάρισμα διαρκεί από 100 έως 150 χιλιοστά του δευτερολέπτου και έχει ως στόχο του να ενυδατωθούν και να οξυγονωθούν οι κερατοειδείς χιτώνες.
Κατά τη διάρκεια του βλεφαρίσματος, δεν υπάρχει εισαγωγή δεδομένων και φωτός στα μάτια, όμως, δεν αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι σκοτεινά εκείνη τη στιγμή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ειδική συσκευή, κατασκευασμένη από ίνα οπτικού καλωδίου. Η συσκευή τοποθετήθηκε στο στόμα εθελοντών που φορούσαν φωτοαπορροφητικά γυαλιά και ήταν ξαπλωμένοι σε μαγνητικό τομογράφο, ο οποίοςΚκατέγραφε την εγκεφαλική δραστηριότητα.
Η οπτική ίνα φώτιζε τους βολβούς των ματιών μέσω του ουρανίσκου, χρησιμοποιώντας μια ισχυρή δέσμη φωτός που έκανε το κρανίο να παίρνει ερυθρό χρώμα. Πρακτικά, αυτό εξασφάλιζε τη συνεχή ροή φωτός στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, ακόμα και όταν οι συμμετέχοντες στην έρευνα ανοιγόκλειναν τα μάτια τους.
Όπως διαπιστώθηκε, το βλεφάρισμα κατέστειλε τη δραστηριότητα σε ένα τμήμα του οπτικού φλοιού του εγκεφάλου, με το όνομα V3 (χειρίζεται τα οπτικά μηνύματα που στέλνουν τα μάτια), καθώς και σε άλλες περιοχές εγκέφαλου, γνωστές ως παρειακή και προμετωπιαία περιοχή (δραστηριοποιούνται όταν τα άτομα έχουν συνείδηση οπτικών γεγονότων ή αντικειμένων).
Σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνητών, η παροδική καταστολή των εγκεφαλικών περιοχών μπορεί να είναι ένας νευρικός μηχανισμός, που αποσκοπεί στο να μην συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος το κλείσιμο του ματιού και το σκοτείνιασμα του εξωτερικού κόσμου. Παράλληλα, η δρ ΜπρίστοουΚέδωσε «τροφή» για περαιτέρω μελέτες, υποστηρίζοντας ότι κάποιες περιοχές του εγκεφάλου απενεργοποιούνται εξίσου όταν γαργαλάμε τον εαυτό μας, αλλά όχι όταν μας γαργαλάει κάποιος άλλος.
Πώς γίνεται να ανοιγοκλείνουμε αυτόματα τα μάτια μας περίπου 10 με 15 φορές το λεπτό, χωρίς να παρατηρούμε...καμία αλλαγή σε αυτά που βλέπουμε; Φως στο μυστήριο έρχεται να ρίξει έρευνα Βρετανών επιστημόνων από το University College του Λονδίνου, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Current Βiology, σύμφωνα με την οποία ο εγκέφαλος απενεργοποιεί τμήματα του οπτικού συστήματος, κάθε φορά που ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρά μας.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, που κατέγραψαν τις επιδράσεις του βλεφαρίσματος στον εγκέφαλο με τη χρήση ειδικής συσκευής, ένα ζωτικό τμήμα του εγκεφάλου απενεργοποιείται και δεν μπορεί να εντοπίσει το σκοτάδι που στιγμιαία δημιουργείται πίσω από τα κλειστά βλέφαρα.
Μάλιστα, αυτό ισχύει ακόμα και όταν το φως καταφέρνει να εισχωρήσει στους οφθαλμούς, ενώ οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από αυτά τα «μπλακ άουτ». «Σπάνια συνειδητοποιούμε τα βλεφαρίσματά μας, ακόμα και όταν προκαλούν μείωση της εισερχόμενης ποσότητας φωτός στα μάτια και αυτό μας δίνει μια αδιάκοπη εικόνα του κόσμου», επισήμανε η επικεφαλής των ερευνητών, δρ Νταβίνα Μπρίστοου.
Το βλεφάρισμα διαρκεί από 100 έως 150 χιλιοστά του δευτερολέπτου και έχει ως στόχο του να ενυδατωθούν και να οξυγονωθούν οι κερατοειδείς χιτώνες.
Κατά τη διάρκεια του βλεφαρίσματος, δεν υπάρχει εισαγωγή δεδομένων και φωτός στα μάτια, όμως, δεν αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι σκοτεινά εκείνη τη στιγμή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ειδική συσκευή, κατασκευασμένη από ίνα οπτικού καλωδίου. Η συσκευή τοποθετήθηκε στο στόμα εθελοντών που φορούσαν φωτοαπορροφητικά γυαλιά και ήταν ξαπλωμένοι σε μαγνητικό τομογράφο, ο οποίοςΚκατέγραφε την εγκεφαλική δραστηριότητα.
Η οπτική ίνα φώτιζε τους βολβούς των ματιών μέσω του ουρανίσκου, χρησιμοποιώντας μια ισχυρή δέσμη φωτός που έκανε το κρανίο να παίρνει ερυθρό χρώμα. Πρακτικά, αυτό εξασφάλιζε τη συνεχή ροή φωτός στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, ακόμα και όταν οι συμμετέχοντες στην έρευνα ανοιγόκλειναν τα μάτια τους.
Όπως διαπιστώθηκε, το βλεφάρισμα κατέστειλε τη δραστηριότητα σε ένα τμήμα του οπτικού φλοιού του εγκεφάλου, με το όνομα V3 (χειρίζεται τα οπτικά μηνύματα που στέλνουν τα μάτια), καθώς και σε άλλες περιοχές εγκέφαλου, γνωστές ως παρειακή και προμετωπιαία περιοχή (δραστηριοποιούνται όταν τα άτομα έχουν συνείδηση οπτικών γεγονότων ή αντικειμένων).
Σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνητών, η παροδική καταστολή των εγκεφαλικών περιοχών μπορεί να είναι ένας νευρικός μηχανισμός, που αποσκοπεί στο να μην συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος το κλείσιμο του ματιού και το σκοτείνιασμα του εξωτερικού κόσμου. Παράλληλα, η δρ ΜπρίστοουΚέδωσε «τροφή» για περαιτέρω μελέτες, υποστηρίζοντας ότι κάποιες περιοχές του εγκεφάλου απενεργοποιούνται εξίσου όταν γαργαλάμε τον εαυτό μας, αλλά όχι όταν μας γαργαλάει κάποιος άλλος.
Πηγή:www.eportal.gr
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, που κατέγραψαν τις επιδράσεις του βλεφαρίσματος στον εγκέφαλο με τη χρήση ειδικής συσκευής, ένα ζωτικό τμήμα του εγκεφάλου απενεργοποιείται και δεν μπορεί να εντοπίσει το σκοτάδι που στιγμιαία δημιουργείται πίσω από τα κλειστά βλέφαρα.
Μάλιστα, αυτό ισχύει ακόμα και όταν το φως καταφέρνει να εισχωρήσει στους οφθαλμούς, ενώ οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από αυτά τα «μπλακ άουτ». «Σπάνια συνειδητοποιούμε τα βλεφαρίσματά μας, ακόμα και όταν προκαλούν μείωση της εισερχόμενης ποσότητας φωτός στα μάτια και αυτό μας δίνει μια αδιάκοπη εικόνα του κόσμου», επισήμανε η επικεφαλής των ερευνητών, δρ Νταβίνα Μπρίστοου.
Το βλεφάρισμα διαρκεί από 100 έως 150 χιλιοστά του δευτερολέπτου και έχει ως στόχο του να ενυδατωθούν και να οξυγονωθούν οι κερατοειδείς χιτώνες.
Κατά τη διάρκεια του βλεφαρίσματος, δεν υπάρχει εισαγωγή δεδομένων και φωτός στα μάτια, όμως, δεν αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι σκοτεινά εκείνη τη στιγμή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ειδική συσκευή, κατασκευασμένη από ίνα οπτικού καλωδίου. Η συσκευή τοποθετήθηκε στο στόμα εθελοντών που φορούσαν φωτοαπορροφητικά γυαλιά και ήταν ξαπλωμένοι σε μαγνητικό τομογράφο, ο οποίοςΚκατέγραφε την εγκεφαλική δραστηριότητα.
Η οπτική ίνα φώτιζε τους βολβούς των ματιών μέσω του ουρανίσκου, χρησιμοποιώντας μια ισχυρή δέσμη φωτός που έκανε το κρανίο να παίρνει ερυθρό χρώμα. Πρακτικά, αυτό εξασφάλιζε τη συνεχή ροή φωτός στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, ακόμα και όταν οι συμμετέχοντες στην έρευνα ανοιγόκλειναν τα μάτια τους.
Όπως διαπιστώθηκε, το βλεφάρισμα κατέστειλε τη δραστηριότητα σε ένα τμήμα του οπτικού φλοιού του εγκεφάλου, με το όνομα V3 (χειρίζεται τα οπτικά μηνύματα που στέλνουν τα μάτια), καθώς και σε άλλες περιοχές εγκέφαλου, γνωστές ως παρειακή και προμετωπιαία περιοχή (δραστηριοποιούνται όταν τα άτομα έχουν συνείδηση οπτικών γεγονότων ή αντικειμένων).
Σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνητών, η παροδική καταστολή των εγκεφαλικών περιοχών μπορεί να είναι ένας νευρικός μηχανισμός, που αποσκοπεί στο να μην συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος το κλείσιμο του ματιού και το σκοτείνιασμα του εξωτερικού κόσμου. Παράλληλα, η δρ ΜπρίστοουΚέδωσε «τροφή» για περαιτέρω μελέτες, υποστηρίζοντας ότι κάποιες περιοχές του εγκεφάλου απενεργοποιούνται εξίσου όταν γαργαλάμε τον εαυτό μας, αλλά όχι όταν μας γαργαλάει κάποιος άλλος.
Πώς γίνεται να ανοιγοκλείνουμε αυτόματα τα μάτια μας περίπου 10 με 15 φορές το λεπτό, χωρίς να παρατηρούμε...καμία αλλαγή σε αυτά που βλέπουμε; Φως στο μυστήριο έρχεται να ρίξει έρευνα Βρετανών επιστημόνων από το University College του Λονδίνου, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Current Βiology, σύμφωνα με την οποία ο εγκέφαλος απενεργοποιεί τμήματα του οπτικού συστήματος, κάθε φορά που ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρά μας.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, που κατέγραψαν τις επιδράσεις του βλεφαρίσματος στον εγκέφαλο με τη χρήση ειδικής συσκευής, ένα ζωτικό τμήμα του εγκεφάλου απενεργοποιείται και δεν μπορεί να εντοπίσει το σκοτάδι που στιγμιαία δημιουργείται πίσω από τα κλειστά βλέφαρα.
Μάλιστα, αυτό ισχύει ακόμα και όταν το φως καταφέρνει να εισχωρήσει στους οφθαλμούς, ενώ οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από αυτά τα «μπλακ άουτ». «Σπάνια συνειδητοποιούμε τα βλεφαρίσματά μας, ακόμα και όταν προκαλούν μείωση της εισερχόμενης ποσότητας φωτός στα μάτια και αυτό μας δίνει μια αδιάκοπη εικόνα του κόσμου», επισήμανε η επικεφαλής των ερευνητών, δρ Νταβίνα Μπρίστοου.
Το βλεφάρισμα διαρκεί από 100 έως 150 χιλιοστά του δευτερολέπτου και έχει ως στόχο του να ενυδατωθούν και να οξυγονωθούν οι κερατοειδείς χιτώνες.
Κατά τη διάρκεια του βλεφαρίσματος, δεν υπάρχει εισαγωγή δεδομένων και φωτός στα μάτια, όμως, δεν αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι σκοτεινά εκείνη τη στιγμή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ειδική συσκευή, κατασκευασμένη από ίνα οπτικού καλωδίου. Η συσκευή τοποθετήθηκε στο στόμα εθελοντών που φορούσαν φωτοαπορροφητικά γυαλιά και ήταν ξαπλωμένοι σε μαγνητικό τομογράφο, ο οποίοςΚκατέγραφε την εγκεφαλική δραστηριότητα.
Η οπτική ίνα φώτιζε τους βολβούς των ματιών μέσω του ουρανίσκου, χρησιμοποιώντας μια ισχυρή δέσμη φωτός που έκανε το κρανίο να παίρνει ερυθρό χρώμα. Πρακτικά, αυτό εξασφάλιζε τη συνεχή ροή φωτός στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, ακόμα και όταν οι συμμετέχοντες στην έρευνα ανοιγόκλειναν τα μάτια τους.
Όπως διαπιστώθηκε, το βλεφάρισμα κατέστειλε τη δραστηριότητα σε ένα τμήμα του οπτικού φλοιού του εγκεφάλου, με το όνομα V3 (χειρίζεται τα οπτικά μηνύματα που στέλνουν τα μάτια), καθώς και σε άλλες περιοχές εγκέφαλου, γνωστές ως παρειακή και προμετωπιαία περιοχή (δραστηριοποιούνται όταν τα άτομα έχουν συνείδηση οπτικών γεγονότων ή αντικειμένων).
Σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνητών, η παροδική καταστολή των εγκεφαλικών περιοχών μπορεί να είναι ένας νευρικός μηχανισμός, που αποσκοπεί στο να μην συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος το κλείσιμο του ματιού και το σκοτείνιασμα του εξωτερικού κόσμου. Παράλληλα, η δρ ΜπρίστοουΚέδωσε «τροφή» για περαιτέρω μελέτες, υποστηρίζοντας ότι κάποιες περιοχές του εγκεφάλου απενεργοποιούνται εξίσου όταν γαργαλάμε τον εαυτό μας, αλλά όχι όταν μας γαργαλάει κάποιος άλλος.
Πώς γίνεται να ανοιγοκλείνουμε αυτόματα τα μάτια μας περίπου 10 με 15 φορές το λεπτό, χωρίς να παρατηρούμε...καμία αλλαγή σε αυτά που βλέπουμε; Φως στο μυστήριο έρχεται να ρίξει έρευνα Βρετανών επιστημόνων από το University College του Λονδίνου, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Current Βiology, σύμφωνα με την οποία ο εγκέφαλος απενεργοποιεί τμήματα του οπτικού συστήματος, κάθε φορά που ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρά μας.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, που κατέγραψαν τις επιδράσεις του βλεφαρίσματος στον εγκέφαλο με τη χρήση ειδικής συσκευής, ένα ζωτικό τμήμα του εγκεφάλου απενεργοποιείται και δεν μπορεί να εντοπίσει το σκοτάδι που στιγμιαία δημιουργείται πίσω από τα κλειστά βλέφαρα.
Μάλιστα, αυτό ισχύει ακόμα και όταν το φως καταφέρνει να εισχωρήσει στους οφθαλμούς, ενώ οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από αυτά τα «μπλακ άουτ». «Σπάνια συνειδητοποιούμε τα βλεφαρίσματά μας, ακόμα και όταν προκαλούν μείωση της εισερχόμενης ποσότητας φωτός στα μάτια και αυτό μας δίνει μια αδιάκοπη εικόνα του κόσμου», επισήμανε η επικεφαλής των ερευνητών, δρ Νταβίνα Μπρίστοου.
Το βλεφάρισμα διαρκεί από 100 έως 150 χιλιοστά του δευτερολέπτου και έχει ως στόχο του να ενυδατωθούν και να οξυγονωθούν οι κερατοειδείς χιτώνες.
Κατά τη διάρκεια του βλεφαρίσματος, δεν υπάρχει εισαγωγή δεδομένων και φωτός στα μάτια, όμως, δεν αναγνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι σκοτεινά εκείνη τη στιγμή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ειδική συσκευή, κατασκευασμένη από ίνα οπτικού καλωδίου. Η συσκευή τοποθετήθηκε στο στόμα εθελοντών που φορούσαν φωτοαπορροφητικά γυαλιά και ήταν ξαπλωμένοι σε μαγνητικό τομογράφο, ο οποίοςΚκατέγραφε την εγκεφαλική δραστηριότητα.
Η οπτική ίνα φώτιζε τους βολβούς των ματιών μέσω του ουρανίσκου, χρησιμοποιώντας μια ισχυρή δέσμη φωτός που έκανε το κρανίο να παίρνει ερυθρό χρώμα. Πρακτικά, αυτό εξασφάλιζε τη συνεχή ροή φωτός στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, ακόμα και όταν οι συμμετέχοντες στην έρευνα ανοιγόκλειναν τα μάτια τους.
Όπως διαπιστώθηκε, το βλεφάρισμα κατέστειλε τη δραστηριότητα σε ένα τμήμα του οπτικού φλοιού του εγκεφάλου, με το όνομα V3 (χειρίζεται τα οπτικά μηνύματα που στέλνουν τα μάτια), καθώς και σε άλλες περιοχές εγκέφαλου, γνωστές ως παρειακή και προμετωπιαία περιοχή (δραστηριοποιούνται όταν τα άτομα έχουν συνείδηση οπτικών γεγονότων ή αντικειμένων).
Σύμφωνα με την επικεφαλής των ερευνητών, η παροδική καταστολή των εγκεφαλικών περιοχών μπορεί να είναι ένας νευρικός μηχανισμός, που αποσκοπεί στο να μην συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος το κλείσιμο του ματιού και το σκοτείνιασμα του εξωτερικού κόσμου. Παράλληλα, η δρ ΜπρίστοουΚέδωσε «τροφή» για περαιτέρω μελέτες, υποστηρίζοντας ότι κάποιες περιοχές του εγκεφάλου απενεργοποιούνται εξίσου όταν γαργαλάμε τον εαυτό μας, αλλά όχι όταν μας γαργαλάει κάποιος άλλος.
Πηγή:www.eportal.gr
0 Σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου